Wymagania dotyczące licencji w Niemczech

Każdy, kto chce prowadzić firmę transportową w Niemczech musi spełnić szereg wymogów: 

Powinien złożyć wniosek o zezwolenie, jeżeli używa pojazdy łącznie z przyczepami – niezależnie od tego, czy są zarejestrowane jako samochody osobowe czy ciężarowe – mają dopuszczalną masę całkowitą powyżej 3,5 tony. Zezwolenie jest udzielane pod warunkiem, że spełnione są wymogi rozporządzenia w sprawie dopuszczenia do wykonywania zawodu przewoźnika drogowego.

Ramy prawne i regulacja

Dopuszczenie do zawodu przewoźnika drogowego zostało ujednolicone w Unii Europejskiej w ramach ujednolicenia warunków konkurencji na rynku wewnętrznym. Zasadnicze kryteria dopuszczenia do zawodu przewoźnika drogowego transportu reguluje rozporządzenie (WE) nr 1071/2009, które weszło w życie 4 grudnia 2011 roku.

Prawo krajowe niemieckie

W niektórych obszarach prawo europejskie określa jedynie ramy, pozostawiając państwom członkowskim UE pewne pole manewru. W Niemczech, na przykład, oprócz prawa UE stosowane jest prawo krajowe. Realizacja odbywa się m.in. poprzez ustawę o transporcie drogowym (niem. Güterkraftverkehrsrecht ) i rozporządzenie o dopuszczeniu do zawodu przewoźnika drogowego.

Zgodnie z tymi przepisami działalność gospodarcza w zakresie transportu drogowego wymaga, oprócz przestrzegania zwykłych przepisów handlowych, również zezwolenia lub upoważnienia właściwego urzędu ds. transportu.

Ustawa o towarowym transporcie drogowym w Niemczech (niem. Güterkraftverkehrsgesetz)

Ustawa o transporcie drogowym tworzy ramy prawne dla prowadzenia przedsiębiorstwa transportu drogowego. § 1 definiuje i rozróżnia pojęcia „transport drogowy” i „transport na własny rachunek” – § 2 wymienia wyjątki od zakresu obowiązywania ustawy o transporcie drogowym.

Który przewóz drogowy nie wymaga zezwolenia (niem. Erlaubnisfreie Güterkraftverkehre) ?

Przepisy ustawy o transporcie drogowym – a więc również przepisy dotyczące obowiązku uzyskania zezwolenia – nie obowiązują zgodnie z § 2 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym dla następujących przypadków transportowych:

  1. okazjonalny, niekomercyjny przewóz towarów przez stowarzyszenia dla ich członków lub w celach charytatywnych,
  2. przewóz towarów przez przedsiębiorstwa państwowe, instytucje i fundacje w ramach ich zadań publicznych,
  3. przewóz uszkodzonych pojazdów lub pojazdów wymagających naprawy ze względu na bezpieczeństwo drogowe lub w celu ich odesłania do kraju.
  4. przewóz towarów w ramach świadczenia usług transportowych dozwolonych zgodnie z ustawą o transporcie pasażerskim w wersji ogłoszonej 8 sierpnia 1990 r. (BGBl. I s. 1690), z późniejszymi zmianami.
  5. przewóz leków, urządzeń i sprzętu medycznego oraz innych towarów przeznaczonych do pomocy w nagłych wypadkach.
  6. transport mleka i produktów mlecznych dla innych osób pomiędzy gospodarstwami rolnymi, punktami skupu mleka i mleczarniami przez przedsiębiorców rolnych w rozumieniu ustawy o ubezpieczeniu emerytalnym rolników z dnia 29 lipca 1994 r. (Federalny Dziennik Ustaw I str. 1890), z późniejszymi zmianami.
  7. transport towarów lub produktów rolnych i leśnych w sposób zwyczajowo przyjęty w działalności rolniczej i leśnej
  • dla własnych celów,
  • dla innych gospodarstw tego samego typu
  • w ramach pomocy sąsiedzkiej lub
  • w ramach kółka rolniczego lub porównywalnego związku gospodarczego w ramach kółka rolniczego lub porównywalnego związku gospodarczego, jeżeli transport odbywa się w promieniu 75 kilometrów w linii prostej od miejsca stałego pobytu pojazdu silnikowego, miejsca zamieszkania lub siedziby posiadacza w rozumieniu § 6 ust. 4 nr 1 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, przy użyciu ciągników lub pojazdów specjalnych, które zgodnie z § 3 nr 7 ustawy o podatku od pojazdów silnikowych w brzmieniu z dnia 26 września 2002 r. (BGBl. I s. 3818)
  1. przewóz sprzętu służbowego dla własnych celów w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, oraz
  2. przewóz przesyłek pocztowych w ramach usług powszechnych przez operatorów świadczących usługi pocztowe.

Definicja transportu drogowego

Zgodnie z tą definicją, drogowy transport rzeczy to transport towarów na zlecenie lub za wynagrodzeniem za pomocą pojazdów silnikowych, które łącznie z przyczepami mają dopuszczalną masę całkowitą powyżej 3,5 tony.

Rozróżnienie według rodzaju rejestracji, czy to samochód osobowy czy ciężarowy, jest nieistotne, ważna jest tylko dopuszczalna masa całkowita użytego pojazdu mechanicznego.

Przewozy drogowe na własny rachunek

Zgodnie z ustawą o transporcie drogowym, transport drogowy dzieli się na zarobkowy transport drogowy i transport na własny rachunek. Transport na własny rachunek odnosi się do transportu przez przedsiębiorstwa handlowe lub przemysłowe, które wykonują go pod własnym kierownictwem, ale który nie jest głównym przedmiotem działalności przedsiębiorstwa.

Ramy prawne

Zgodnie z § 1 ust. 2 Ustawa o transporcie drogowym transport drogowy jest uważany za transport na potrzeby własne, jeżeli spełnione są następujące warunki:

  1. przewożone towary muszą być własnością przedsiębiorstwa lub być przez nie sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione.

  2. przewóz musi mieć na celu dostarczenie towaru do przedsiębiorstwa, wysłanie go z przedsiębiorstwa, przekazanie go w ramach przedsiębiorstwa lub na własny użytek przekazanie go poza przedsiębiorstwo.

  3. pojazdy mechaniczne użyte do transportu muszą być prowadzone przez personel przedsiębiorstwa lub przez personel udostępniony przedsiębiorstwu na podstawie zobowiązania umownego.

 4. transport musi być tylko działalnością pomocniczą w ramach ogólnej działalności przedsiębiorstwa.

Zgodnie z § 1 ust. 3 ustawy o transporcie drogowym przewóz towarów przez agentów handlowych, pośredników handlowych podlega również przepisom o przewozie na własny rachunek, o ile:

  1. ich działalność gospodarcza odnosi się do tych towarów,

  2. spełnione są wymogi ust. 2 nr 2 do 4, oraz

  3. używany jest pojazd silnikowy, którego ładowność wraz z ładunkiem użytkowym przyczepy nie może przekraczać czterech ton.

Transport na potrzeby własne nie wymaga licencji i nie podlega ustawowemu obowiązkowi ubezpieczenia, jak to jest przewidziane w komercyjnym transporcie drogowym w formie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody zgodnie z § 7 ustawy o transporcie drogowym.

Obowiązek rejestracji 

Istnieje jednak obowiązek rejestracji w Federalnym Urzędzie ds. Transportu Towarów (BAG). BAG prowadzi kartotekę transportu na potrzeby własne wszystkich przedsiębiorstw z siedzibą w Niemczech, które wykonują transport na potrzeby własne pojazdami z przyczepą lub bez, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony. Przed rozpoczęciem pierwszej operacji transportowej przedsiębiorstwa te muszą się zarejestrować w BAG.

Obowiązek zameldowania odnosi się zarówno do rejestracji, jak i do zmiany rejestracji i wyrejestrowania. Dlatego zmiany zgłoszonych danych należy zgłaszać w taki sam sposób jak zakończenie transportu na własny rachunek.

Komercyjny transport drogowy towarów – rodzaje zezwoleń.

Aby uzyskać dostęp do sektora zarobkowego transportu drogowego, można ubiegać się o dwa rodzaje zezwoleń.

Zezwolenie na transport drogowy niem. Güterkraftverkehrserlaubnis

Die Erlaubnis berechtigt zum gewerblichen Güterkraftverkehr mit Kraftfahrzeugen mit einem zulässigen Gesamtgewicht von über 3,5 Tonnen in Deutschland. Sie wird zunächst befristet auf zehn Jahre und dann – sofern die Berufszugangsvoraussetzungen weiterhin erfüllt sind, zeitlich unbefristet erteilt.

Licencja wspólnotowa (licencja UE) niem. Gemeinschaftslizenz (EU-Lizenz)

Przedsiębiorstwa transportowe w Niemczech mogą wykazać swoją zdolność do dostępu do rynku za pomocą licencji wspólnotowej. Licencja ta pozwala na wykonywanie przewozów na terenie Niemiec, ale również na wykonywanie transgranicznych przewozów drogowych z krajami Unii Europejskiej (UE) i krajami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) nie należącymi do UE, tj. Norwegią, Islandią i Liechtensteinem, a także uprawnia do wykonywania przewozów krajowych w różnych innych krajach UE/EOG (tzw. przewozy kabotażowe).

Od momentu wejścia w życie umowy o transporcie krajowym UE-Szwajcaria w dniu 1 czerwca 2002 r., przewozy do i ze Szwajcarii mogą być wykonywane z licencją UE (ale nie kabotażową).

Licencja UE przyznawana jest jednorazowo na okres do 10 lat.

Międzynarodowy przewóz drogowy z krajami trzecimi.

Dla transportów z krajami trzecimi, które nie należą do UE/EOG, istnieją również następujące dodatkowe rodzaje zezwoleń:

CEMT-Genehmigungen

Zezwolenia CEMT z reguły upoważniają do zarobkowego przewozu drogowego towarów, gdy miejsce załadunku i rozładunku znajduje się w dwóch różnych państwach członkowskich CEMT. Informacje i szczegółową ulotkę na ten temat można otrzymać od Bundesamt für Güterverkehr w Kolonii. 

Dwustronne zezwolenia Bilaterale Genehmigungen

Większość transportów do krajów trzecich (zwłaszcza jeśli rozpoczynają się lub kończą w Niemczech) może być wykonywana również na podstawie dwustronnych zezwoleń.

Urzędy wydające i informacje o procedurze wydawania zezwoleń:

Federalny Urząd ds. Transportu Towarów – biuro w Berlinie – dla krajów północno-wschodniej i wschodniej Europy

Regensburg – dla krajów Europy Południowo-Wschodniej.

Wymogi dostępu do zawodu

Zezwolenie na wykonywanie transportu drogowego towarów lub licencja UE są udzielane na okres do dziesięciu lat dla przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo ma siedzibę na terytorium kraju, o ile spełnia on warunki wykonywania zawodu przewoźnika drogowego określone w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

Są określone cztery wymagania dla wykonywania zawodu przewoźnika drogowego: 

Przedsiębiorstwo musi

            1. posiadać rzeczywistą i stałą siedzibę w Niemczech

            2. być rzetelną firmą

            3. wykazać zdolność finansową, oraz

            4. posiadać wymagane kwalifikacje zawodowe.

Oddział 

Rozporządzenie VO (EG) 1071/2009 ustanawia następujące kryteria dotyczące zakładania przedsiębiorstw. 

  • Przedsiębiorstwo posiada w tym państwie członkowskim zakład z pomieszczeniami, w których przechowywane są główne dokumenty przedsiębiorstwa, w szczególności jego dokumentacja księgowa, dokumentacja zarządzania personelem, dokumenty zawierające dane dotyczące czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku oraz wszelkie inne dokumenty, do których właściwy organ musi mieć dostęp w celu sprawdzenia zgodności z warunkami określonymi w rozporządzeniu VO (EG)  nr 1071/09;
  • pojazdy, które są jego własnością lub znajdują się w jego posiadaniu na podstawie innego prawa, w szczególności na podstawie umowy kupna na raty, najmu, leasingu lub sprzedaży, i które są zarejestrowane w tym Państwie Członkowskim;
  • stałego zakładu znajdującego się w tym Państwie Członkowskim, gdzie faktycznie i stale prowadzi swoją działalność gospodarczą przy pomocy niezbędnych urządzeń i wyposażenia administracyjnego i technicznego.

Osobista rzetelność. 

  • Przedsiębiorcę i zarządzającego transportem uważa się za wiarygodnych w rozumieniu art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, jeżeli nie istnieją fakty wskazujące na to, że działalność przedsiębiorstwa narusza przepisy prawa lub że
  • ogół społeczeństwa jest poszkodowany lub narażony na niebezpieczeństwo w związku z działalnością przedsiębiorstwa.

Załącznik IV do Rozporządzenia VO (EG) nr 1071/09 zawiera listę najpoważniejszych naruszeń, które mogą prowadzić do stwierdzenia nierzetelności. Dlatego różne świadectwa lub wyciągi z rejestru muszą być przedstawione władzy wydającej, aby zweryfikować wiarygodność, np.

  • Wyciąg z Centralnego Rejestru Federalnego (zaświadczenie o niekaralności  – typ dokumentu 0),
  • Wyciąg z Centralnego Rejestru Ruchu Drogowego,
  • wyciąg z Centralnego Rejestru Handlowego.

Wyniki finansowe

Aby spełnić wymóg zdolności finansowej, firma musi być w stanie wywiązywać się ze swoich zobowiązań finansowych przez cały czas trwania roku finansowego. Zgodnie z artykułem 7 Rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, dowód kapitału własnego i rezerw

  • co najmniej 9 000 Euro na pierwszy pojazd 
  • 5 000 Euro za każdy kolejny pojazd

Co do zasady, dowód jest dostarczany w formie zaświadczenia o posiadaniu własnego kapitału, wydanego przez doradcę podatkowego, audytora lub porównywalną akredytowaną instytucję na odpowiednim formularzu.

Ponadto należy również przedłożyć organowi przyznającemu różne certyfikaty uprawniające, na przykład od:

  • urzędu skarbowego
  • gmina
  • fundusz ubezpieczeń zdrowotnych (instytucja ubezpieczeń społecznych) oraz
  • stowarzyszenie ubezpieczające pracodawców od odpowiedzialności cywilnej

Świadectwa nie powinny być starsze niż trzy miesiące w momencie składania wniosku.

Kwalifikacje zawodowe

Certyfikat kompetencji zawodowych wydany przez IHK musi być przedstawiony władzy przyznającej jako dowód przydatności zawodowej. Z reguły kwalifikacje zawodowe muszą być zdobyte poprzez egzamin w IHK właściwym dla miejsca zamieszkania.

Informacje na temat dowodu kwalifikacji zawodowych znajdziesz tutaj.

Kierownik transportu w Niemczech

Wejście w życie rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 wprowadza również nowe pojęcie „zarządzającego transportem”. Zasadniczo, zarządzający transportem to osoba, która wcześniej „została wyznaczona do zarządzania działalnością gospodarczą w zakresie transportu drogowego rzeczy”.

Główna różnica polega na tym, że zarządzający transportem musi być teraz wyraźnie wyznaczony i musi być zarówno odpowiedni zawodowo, jak i wiarygodny osobiście. Ponieważ naruszenia będą w przyszłości zapisywane w rejestrze, który będzie dostępny w całej UE, działalność zarządzającego transportem może być również zakazana w całej UE w przypadku udowodnionej nierzetelności.

Wymagania wobec zarządzającego transportem w Niemczech

Przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy rzeczy wyznacza co najmniej jedną osobę fizyczną na zarządzającego transportem. Artykuł 2 rozporządzenia (WE) 1071/2009 definiuje „zarządzającego transportem” jako osobę fizyczną zatrudnioną przez przedsiębiorstwo lub – jeśli przedsiębiorstwo jest osobą fizyczną – samą tę osobę lub, w stosownych przypadkach, inną osobę fizyczną zatrudnioną przez to przedsiębiorstwo, która w sposób rzeczywisty i ciągły zarządza operacjami transportowymi tego przedsiębiorstwa. Rozporządzenie rozróżnia zatem pomiędzy „wewnętrznymi” i „zewnętrznymi” zarządzającymi transportem, nawet jeśli terminy „wewnętrzny” i „zewnętrzny” nie są w nim wyraźnie wymienione. To rozróżnienie wynika jednak pośrednio z powyższej definicji.

Zarządzający transportem musi w każdym przypadku

  • być zawodowo odpowiedni i wiarygodny
  • skutecznie i stale zarządzać działalnością transportową przedsiębiorstwa,
  • mają „rzeczywisty związek” z przedsiębiorstwem, oraz
  • mieć stałe miejsce zamieszkania w UE

Zadania Zarządzającego transportu

Zgodnie z definicją prawną, podstawowym zadaniem zarządzającego transportem jest „faktyczne i stałe kierowanie działalnością transportową przedsiębiorstwa”. Rozporządzenie UE daje jednak jeszcze więcej wskazówek. Zadania zewnętrznego zarządzającego transportem, które należy uregulować, obejmują w szczególności następujące obszary odpowiedzialności:

Zadania kierownika ruchu

  • zarządzanie utrzymaniem pojazdów
  • przegląd umów i dokumentów transportowych
  • podstawowa księgowość
  • dysponowanie ładunkami i kierowcami (np. przestrzeganie przepisów socjalnych) oraz sprawdzanie procedur bezpieczeństwa (np. przepisów dotyczących zapobiegania wypadkom i zabezpieczania ładunków)

Te obszary odpowiedzialności nie są w zasadzie nowe, są jedynie po raz pierwszy bezpośrednio ujęte w unijnym rozporządzeniu. Nadal istnieje możliwość delegowania zadań wewnątrz firmy; ostateczna odpowiedzialność spoczywa na zarządzającym transportem.

Obowiązek ubezpieczenia

Zgodnie z § 7a Ustawy o transporcie drogowym (Güterkraftverkehrsgesetz) przedsiębiorca musi zawrzeć ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej obejmujące odpowiedzialność prawną za uszkodzenia towaru i szkody spowodowane opóźnieniem zgodnie z niemieckim kodeksem handlowym (Handelsgesetzbuch – HGB) w transporcie krajowym. Minimalna suma ubezpieczenia wynosi 600.000 euro na każde zdarzenie powodujące szkodę. Przedsiębiorca musi zapewnić, że podczas transportu będzie miał przy sobie ważne zaświadczenie o ubezpieczeniu.

Jako Connector Germany proponujemy kompleksową pomoc w założeniu spółki w Niemczech i wsparcie na początku jej działania. Skontaktuj się z nami i dowiedz się, jak wejść na rynek niemiecki ze swoją firmą.

Zapraszamy do kontaktu i rozmowy! 
Zadzwoń: +48 791 091 229

Wszystkie informacje publikowane na naszej stronie są pisane i sprawdzane przez ekspertów z najwyższą starannością. Niemniej jednak nie możemy zagwarantować ich dokładności, ponieważ prawa i przepisy podlegają ciągłym zmianom. Z tego powodu zawsze konsultuj się ze specjalistą w konkretnym przypadku.

Artykuł powstał w oparciu: https://www.aachen.ihk.de/bildung/sach-und-fachkundepruefungen/verkehrspruefungen/gewerblicher-gueterkraftverkehr/gewerblicher-gueterkraftverkehr-berufszugang-608452

Obserwuj nas

© 2020 All Rights Reserved